Qırılmış ev sahibi.

Qırılmaq necə olur bilirsən? İnsan birdən qırılmır əslində. Balaca-balaca qırılır insan. Bir yerindən dəfələrlə əzilərək qırılır o nöqtədən. Qırılmamışdan əvvəl o əzilmiş yeri düzəltmək üçün çox çalışır qalxmaq üçün, qalxır yenə əzilir, qalxır-əzilir və sonda o nöqtədən yumşalır. Bəzi şeylər sərtliyindən qırılsa da, insan yumşaqlığından qırılır. Nə qədər vecsiz ola bilərsən ki qırılmamaq üçün? İnsanı qırmaq da çox asan iş deyil, hər kəs qıra bilməz insanı. Qırılmağın üçün kimlərisə çox sevməlisən. O qədər sevməlisən ki o səni yumşaldıb qıra bilsin.

Bəzən qırılmamaq üçün qalxanlarını qaldırarsan, hətta qalxanın üstü böyük tikanlarla doludu amma unudarsan ki səni qıran bir tüstü kimidir. Ondan qorunmaq üçün nə qalxan nə tikan nə də divar sənə kömək edə bilməz. Balaca bir dəlik bəs edər onun səni qırmağına. İçəri daxil olar, eyni bir kiraçı kimi. İlk başda ev sahibinə heç bir problemin olmayacağını vəd edər. Evi təmiz saxlayacam, haqqını vaxtı vaxtında verəcəm. Bir müddət keçər və yalanlar başlar. Ev darmadağın çirk içindədir. Nə su pulu nə qaz pulu nə də işıq pulu ödənilməyib. Heç ev kirası vaxtı vaxtında ödənilmir. İçində yatdığın divarların haqqını ödəməmək kimidir. Sonra bəhanələr edərsən ev sahibinə evdə problemlər axtarmağa çalışarsan, amma günahın səndə olduğunu bilərsən öz içində. Evi o vəziyyətdə qoyub çıxarsan evdən əşyalarını götürüb hər şeyin yaxşı olacağını ümid edərsən. Başqa bir evə yerləşərsən və köhnə evin daha yaxşı daha əlverişli olduğunu anlayarsan. Bu evdən də çıxıb başqa bir evə keçərsən və bu həyatın boyu davam edər. Sən özünə bir ev tapa bilmərsən, o ilk ev sahibi də öz evinə kiraçı tapa bilməz. Hər gələn kiraçı sənin kimi gedər. Nə sən bir evə sahib olarsan, nə də ki bir ev sənə sahib olar.